Yine sen düştün aklıma zehir zemberek ..!
Uzadı gitti önümde yitik yıllar
Kapadım gözlerimi uçurumlara
Yolum epeydir kayıp
Hasretin çok ağır, üstelik kurşun gibi
İnceden inceye dökülüyor yağmur
Gözlerimin kıyısına.

Yine sen düştün aklıma zehir zemberek…!
Başaklar sarardı
Höyükler karanlığa gömüldü
Ölü bir kentin üzerinden geçiyor ömrüm
Bir bardak çayın buğusunda yineliyorum günleri
Bu istasyonda başlamıştı yolculuğumuz
Bir başka istasyona kavuşturamadık
Beyhude döküldüm yollara
Kapımda ölümün gölgesi
Kırkıncı kapıyı arıyorum
Bir eşikten ötesine geçemiyorum..

Yine sen düştün aklıma zehir zemberek..!
Soluksuz bir yalnızlıkla kustum geceye
Çığlıklarım sana olan sevdam
Avaz avaz kanıyorum .
Bu kaçıncı günü ömrümün sensiz günleri devirmesi
Aklımın zincir halkaları kulaklarımda
Asırlık acıları haykırıyor .
O ilk bakışındı içime düşen cemreleri dallandırıp budaklandıran
Bu yüzdendir dilime çengel vuramayışım
Bu yüzdendir dağa taşa adını haykırışım.

Yine sen düştün aklıma zehir zemberek..!
İçim karanlık kör yangın
Ruhumun inleyen acılarını katık ediyorum gülüşüne
Yüreği yanık türküler kanıyor avuçlarımda
Sevdiğim… Yuregim… Müebbet Sevdam ..!
Aklımı yitirdiğim mevsimlerde geceye karanlıklar biriktiriyorum
Ah Sevdam…!
Bu şehir ölümleri kusarken
Kaç şafak daha prangalatacaksın hasretini ..!

Deprem ve Afet Bilinci Toplumsal Bir Reflekse Dönüşmeli

Mehmet Zafer